Dierentolk-Kim

Ik ben Kim Onderstijn, geboren in 1984, woon in een klein dorpje in Friesland met mijn gezellige beestenboel. De intense liefde voor dieren is er altijd geweest, zo ook de wens iets voor dieren te kunnen betekenen!

Al op jonge leeftijd was ik benieuwd naar de stem van dieren, wat zou er in hun omgaan, wat denken ze, wat weten ze, wat voelen ze, wat willen ze… Dat je hier antwoord op kon krijgen, hield ik toen niet voor mogelijk, maar gelukkig weet ik inmiddels beter!

Iedereen kent het wel, het proces om te komen tot wie je bent. En zo bracht mijn bijzondere hondenvriend mij op mijn pad… Bo is een hele gevoelige hond met een hersenbeschadiging.

Jarenlang had ik het gevoel dat ik hem niet begreep en hij mij niet, ondanks inzet van meerdere gedragstherapeuten. Na meerdere bijtincidenten heb ik een dierentolk ingeschakeld, om zicht te krijgen op wat er ‘leeft’ in Bo. Dit was op een moment dat ik echt niet meer wist wat ik met hem moest. Niets leek te werken en zijn gedrag liep uit de hand. Tips en trucs van gedragstherapeuten sloegen niet aan. Bo reageerde er alleen maar feller op.

Van de dierentolk kreeg ik toen eindelijk te horen wat zijn behoeftes waren, vanuit hem zelf en niet ingevuld door mij, door een gedragsdeskundige of dierenarts. Maar ook dat er sprake was van een hersenbeschadiging. En toen dit alles duidelijker werd, kwam er stukje bij beetje steeds meer rust.

Maar hoe word je nou dierentolk? Hieronder in het kort ons verhaal...

Toen ik Bo voor het eerst in het nest zag met zijn broertje (2012), had ik al een bijzonder gevoel bij hem. Hij fascineerde me en toch maakte ik me zorgen. Ik voelde dat hij anders was, maar kon dat toen nog niet plaatsen.

Na een half jaar begon zijn gedrag op te vallen en hebben er in de 2 jaar die volgden meerdere bijtincidenten plaatsgevonden. Bo was alert, nerveus, onrustig en reageerde heftig op alles wat hij zag en hoorde én op wat hij niet wilde. Ook ronduit vreemd gedrag, waaronder happen in de lucht, naar niets.

Wat was er toch met hem…

Al eerder dacht ik aan het inschakelen van een dierentolk, maar ja… er zijn natuurlijk ook veel sceptici die hun duidelijke mening uitspreken wanneer het om spiritualiteit gaat. Dat maakte destijds dat ik niet naar mezelf, maar vooral naar de omgeving luisterde.

Na twee jaar begeleiding van een dog listener en het toepassen van de bijbehorende technieken, bleven de bijtincidenten komen, bleef er spanning in huis, kwam er bijna geen visite meer.

Niets van wat aangereikt werd, werkte bij Bo.

Zou het dan toch beter zijn als hij er niet meer was? Herplaatsing was volgens ‘experts’ geen optie, want wie wil een bijtende hond? Inslapen werd als enige optie genoemd... Dit is serieus overwogen, maar ik werd ziek bij het idee. Hij was eigenlijk opgegeven, door professionals en bijna door mij.

Maar ondanks zijn gedrag hou ik ontzettend veel van Bo en hoort hij bij mij met alles wat hem Bo maakt. Ik bleef uiteraard wel erg nieuwsgierig naar waarom hij doet wat hij doet, is zoals hij is. Hoe kan ik hem toch gaan begrijpen?

Tevens is er iets tussen Bo en mij… Hij had mij nog nooit gebeten, ben zelfs eigenlijk nooit in conflict met hem geweest, het waren altijd anderen. Ik was wel bang voor hem door bepaald gedrag, maar reflecteerde ook op mezelf. Bo is een gevoelig hond, ik ben een gevoelig mens. Dus niet tot het uiterste gaan, ruimte geven, tijd geven, grenzen accepteren, rust bieden… dat deed ik ook bij Bo.

Hoe meer herhaald werd dat hij mensen niet begreep, hoe meer ik dacht… Maar wat nou als wij hem niet begrijpen? Toen ben ik op zoek gegaan naar een dierentolk. Het inslapen was toen van de baan!

Ik heb inmiddels 2 dierentolken ingeschakeld en uit het contact wat Bo met hen had, kwam veel over hem, maar ook veel over mij naar voren. Het is een ‘kennisuitwisseling’, een relatie die je aangaat in de meest diepe en pure vorm. Ik begrijp hem steeds beter, hij begrijpt mij steeds beter. Ik leer van hem en hij leert van mij. Dat hij een hersenbeschadiging heeft is nu zeker, ook bevestigd door een dierenarts. Dit verklaart deels zijn gedrag. Maar daarnaast is het ook een leermeester, een hond met een missie in dit leven. Hij is niet voor niets in mijn leven. Hij leert mij over mezelf. Bo is er nog steeds en is de meest fantastische en fascinerende hond die ik me kan wensen! Ja, hij heeft een ‘gebruiksaanwijzing’, maar hij mag er zijn en hoort bij mij!

Bo is mijn spiegel, in de meest pure vorm. Mijn grote leermeester! Maar ook mijn beschermer als ik overprikkeld ben door ‘de buitenwereld’. En tegenwoordig mag ik hem zelfs beschermen tegen overprikkeling door en onbegrip vanuit diezelfde buitenwereld.

En nu… na vele contacten met dieren, merk ik dat er veel meer spiegels zijn zoals Bo. Wat kunnen wij veel leren van onze dieren! Eigenlijk ben ik voor en door hem de cursus ‘Communiceren met Dieren’ bij Mieke Zomer gaan volgen begin 2015. Al snel bracht het me meer en vroeg ‘De Zomerhof’ of ik voor hen wilde werken! Dit heb ik met veel plezier een jaar lang gedaan. En omdat het zo ‘Kim’ voelt, ben ik per 1 januari 2016 ook voor mezelf begonnen. Ik merkte dat ik vrij wilde zijn in wat en hoe ik mijn ‘diensten’ aanbied, ik wil meer en breder kunnen staan voor mens en dier en doe dit nog altijd met veel passie! Dieren helpen, maar ook mensen én het onderlinge contact tussen mens en dier laten groeien.

Ik ben dan ook in de zomer van 2016 gestopt met werken voor ‘De Zomerhof’ en kan me nu volledig richten op mijn eigen praktijk, overgeven aan mijn passie, maatwerk bieden waar nodig, doen wat nodig is afgaande op de behoefte van dier en mens. Mensen coachen met hun huisdier, wauw! Dat doe ik graag. Dieren kunnen ons zoveel leren, ze zijn niet voor niets in ons leven. Dat weet ik vanuit de aanwezigheid van Bo in mijn leven. En zo heeft ieder dier zijn eigen ‘taak’ in ons leven. De één zet dit alleen net iets sterker neer dan de ander. En alles is oké en vooral leerzaam en interessant!

Mede door Bo, blijf ik aan mezelf werken, durf ik steeds meer te zijn wie ik ben, durf ik meer op mijn intuïtie te vertrouwen en leef ik bewuster. Hoeveel dankbaarheid en liefde kan een mens voelen voor een dier? En daarom gun ik het alle dieren om hun stem te laten horen en vertaal ik deze met liefde aan hun verzorgers! Dat ik dit mag doen, raakt me nog iedere keer. Wij kunnen zo ontzettend veel leren van dieren, dat wordt volgens mij te vaak vergeten. En daar waar nodig, help ik jullie graag verder op pad. Zoals wij ook op pad zijn geholpen. Dieren hebben we niet alleen ‘voor de heb’, dieren verdienen zo véél meer dan dat en zijn zoveel meer dan dat! Ze zijn niet voor niets bij ons…. Ze verdienen het gehoord te worden, want zij hebben ook een stem!

Durf jij het aan de stem van ‘jouw’ dier te horen? Ik weet zeker dat het jullie heel veel zal brengen!

Lieve groet Kim

‘When I look into the eyes of an animal, I do not see an animal. I see a living being, I see a friend, I feel a soul.’ (A.D. Williams)